In tal van gezinnen maakt het voorlezen een vast onderdeel uit van de rituelen rond het slapen gaan. Zo niet, dan is het nu een geschikt ogenblik om ermee te beginnen. Een boek vol verhalen en versjes die erom vragen voorgelezen te worden is dan een praktisch bezit. De grote afwisseling maakt dit prentenboek aantrekkelijk. De ene keer een verhaal over Spuit Elf, een brandweerolifantje, dan een sprookje over een keizer die in zijn blootje loopt, of een versje over een klein stationnetje of… een ander spannend, gek of vrolijk verhaal.

Wat doe je als fraaie bomen en een speelveldje moeten wijken voor parkeerplaatsen en kantoren? Je gaat actievoeren! En dat is precies wat Papa Wapper en zijn dochter Spruitje gaan doen. Rondom dit centrale verhaal spelen zich nog een paar kleine gebeurtenissen af waaruit duidelijk blijkt dat papa Wapper geen doorsnee vader is. Zijn optimisme en inventiviteit zullen kinderen aanspreken, en geeft de volwassen lezer nu en dan een stevige knipoog. Een kostelijk dwaas verhaal met hilarische illustraties.

Moeder en babykonijn komen op hun tocht door de stad tal van spannende zaken tegen. Ze posten een brief, gaan op bezoek in het ziekenhuis, eten iets lekkers en komen moe maar voldaan weer thuis. Babykonijn komt ogen te kort en het is duidelijk dat moeder hem van alles aan het vertellen is. Wat geven de kleurrijke prenten een schitterend beeld van de stad en wat daar allemaal gebeurt. Veel grappige details om naar te kijken en over door te praten met kleuters. De korte, krachtige, poëtische tekst (op rijm) is goed getroffen door Bart Moeyaert.

Op een dag merkte juf Paulien dat Saar niet zo goed op het bord kon kijken. Meneer van Vliet merkte dat Saar haar bladmuziek niet zo goed kon lezen en ook papa en mama merken dat Saar een heleboel dingen niet zo goed ziet. Maar steeds als iemand er iets van zegt antwoordt Saar met "Ik hoef geen bril!"

Boef zit gevangen. Maar wat een gevangenis: een royale ruimte wordt door een traliewerk in tweeën gedeeld. De ene helft is het domein van Agent en Politiehond, een mollig mopshondje, de andere dat van Boef. Ze zitten bijna op elkaars lip. Dat weerhoudt Boef er niet van een ontsnappingspoging te ondernemen. Met een list slaagt hij erin Agent in zijn gedeelte te lokken en daarbij blijft de deur openstaan. In een oogwenk is Boef ontsnapt. Wat dan volgt is een doldwaze achtervolging waarbij Boef er telkens in slaagt Agent te foppen.

Hij stinkt, hij is stom, hij kwijlt, hij is niet leuk. Het zal je maar gezegd worden, maar zo denkt Kaatje over haar babybroertje. Maar het ergste is: hij neemt alle plaats in op mama’s schoot. Kort gezegd: Kaatje is stik jaloers op de aandacht die haar broertje krijgt. Alsof er geen Kaatje meer bestaat. Dat voelt ze wel heel erg als het broertje een kleffe klapzoen van zijn moeder krijgt en zij niet. En ze wil niets liever. De illustraties bij deze scene laat er geen twijfel over bestaan hoe Kaatje zich voelt: een gezicht van zeven dagen onweer. Er blijkt in dat opzicht niet eens zo veel verschil te zijn tussen krokodillen- en mensenkinderen.

Er was eens een kleine krokodil, die niet van water hield… Wat is er toch met hem aan de hand? Zijn broertjes en zusjes plonzen enthousiast rond in het bad terwijl kleine krokodil sip toekijkt. Hij wil heel graag meedoen aan de zwemles en meespelen met alle waterspelletjes. Hij doet verschrikkelijk zijn best en koopt zelfs van zijn eigen zakgeld een zwemband. Maar het lukt hem niet onder water te zwemmen en hij durft niet van de duikplank te springen.

Wat doet een beer in de bibliotheek? De beer uit dit verhaal lijkt het zelf ook niet zo goed te weten. Hij heeft thuis zeven schitterende boeken en is er tamelijk zeker van dat hij alle boeken heeft die hij ooit zou willen lezen.

Een rommelpot, een sloddervogel, een verschrikking! Zo denken de dieren in het bos over Uil. Zijn huis barst bijna uit elkaar, zoveel spulletjes heeft hij erin opgeslagen. Zoveel dat hij er zelf nauwelijks bij kan. En om iemand op theevisite te vragen is al helemaal geen plaats. Tot op een dag Eekhoorn de boom van Uil in rent. Een verhaal dat kinderen zeker zal aanspreken want, al hebben ze geen verzameling zoals Uil, ze bezitten vast ook spulletjes waaraan ze gehecht zijn en moeilijk afstand van kunnen doen.

Een boekje vol tegenstellingen, de titel geeft er meteen al een prijs: licht en donker. Die kent elk kind van als in de slaapkamer het lampje wordt uitgeknipt. De tegenstellingen die het boekje aanbiedt zijn ‘uit het leven gegrepen’ en in de meeste gevallen direct herkenbaar. De tegenstellingen nodigen uit om in de eigen omgeving naar andere voorbeelden te zoeken. En wellicht zijn er kinderen die nieuwe tegenstrijdigheden bedenken. Ook is het een mooi boekje om in de hand te houden met stevige kartonnen pagina's die tegen een stootje kunnen.

Midden in de nacht wordt Hanna wakker. Ze stelt vast dat grote zus diep ligt te slapen. In gezelschap van poes Kito sluipt ze de trap af en gaat naar de wc. Even kijkt Hanna in de slaapkamer van papa en mama: iedereen slaapt. Ze kan nu doen wat ze wil...
Met eenvoudige maar treffende teksten vertelt Komako Sakai hoe Hanna als jongste kind uit een gezin ervan geniet eens ongestoord uit de koelkast te snoepen en met het speelgoed van haar grote zus te spelen.

De zusjes Lotte en Roos wonen in een gezellig huis met hun papa en mama. Ze spelen veel samen, maken ook ruzie, hebben een leuke opa die meegaat naar zwemles en goed kan dansen. De paarse wondersokken van Roos helpen tegen de automisselijkheid van Lotte;