Op die drol zitten Rob, Bob, Pop, drie van de vier kinderen Vlieg. De vierde, Evert-Jan, zit op een klokhuis. Evert-Jan is anders, hij heet ook anders en hij wast zijn pootjes. Houdt van schoon en netjes. Dat is niet handig voor een vlieg. De familie woont in een gewoon huis en is voortdurend op zoek naar stinkerige restjes waar ze met elkaar over vechten. Evert-Jan trekt zich graag terug in de badkamer op een tandenborstel om over het leven na te denken. Hij houdt niet zo van rotte worst achter de bank en zeker niet van poep die als een traktatie op een veldje ligt naast een appelklokhuis. Maar zijn moeder vindt dat hij eerst zijn poep moet eten voordat hij aan de appelmoes kan beginnen. Dat vertikt Evert-Jan, hij vindt poep vies en eet het niet. ‘Dan eet je maar niks’, zegt zijn moeder en de familie vliegt weer naar huis waar Evert-Jan mokkend op de rand van de schemerlamp gaat zitten. Hij houdt ook al niet van de wilde spelletjes die de anderen spelen.
Zijn aandacht wordt getrokken door zilveren draadjes en een harig dier dat hem vriendelijk uitnodigt een kijkje te komen nemen. Vereerd door de aandacht en iemand die hem begrijpt gaat hij op het aanbod in. En ja hoor, dan zit hij vastgeplakt en dreigt opgegeten te worden. Dan wordt het spannend, op zijn hulpgeroep komen Rob, Bob en Pop in actie. Ze schieten een van de konijnenkeutels waar ze mee aan het keutelballen waren recht in de openstaande mond van de spin. Ze pakken elkaar vast, vervolgens Evert-Jan en trekken zo hard ze kunnen. En los! Om bij te komen van de schrik krijgen ze allemaal een konijnenkeutel met suiker. Evert-Jan steekt hem in een keer in zijn mond en vindt het niet eens zo vies. ‘Je moet het gewoon lèren eten,’ zegt hij. En voortaan eet hij met de pot mee, maar wast wel nog steeds zijn pootjes. Dus let op, zie je een vlieg die zijn pootjes wast, is het vast Evert-Jan.

Een hilarisch verhaal waar je steeds meer de lol van gaat inzien. Het speelt zich af rond een gefotografeerd aanrecht vol afwas en een ontbijttafel in een woonkamer met bewoners en restjes. Een herkenbaar, alledaags decor. De focus ligt op de vliegen die wat harig zijn uitgevallen met groene ogen en rode neuzen. Vliegenkinderen die zich gedragen als mensenkinderen en die als puntje bij paaltje komt elkaar accepteren zoals ze zijn en voor elkaar opkomen.

Koop dit boek Juryrapport