Juryrapport: KIDDO‐Leespluim van de maand oktober 2013

Konosja zit in de winkel van zijn papa en mama boven op een grote stapel tapijten te spelen. Papa doet het licht niet meer aan. Er komen toch geen klanten. Als mama tegen Konosja zegt dat hij maar buiten moet gaan spelen, is hij blij en helemaal als hij een tapijtje mag meenemen. Het gras in het park is nog nat van de regen en daarom hangt Konosja zijn tapijtje tussen twee bomen, als een hangmat. Al gauw staan er allerlei dieren om hem heen die ook wel eens in die hangmat willen schommelen. Als ze vragen hoe ze ook aan zo’n tapijtje kunnen komen, zegt Konosja: ‘Het park uitlopen, bij de fontein de hoek om en dan binnenstappen op nummer een twee drie.’
Dit zinnetje zal hij nog verschillende keren herhalen want overal waar hij komt wil iedereen zo’n tapijtje. Om onder te schuilen tegen de regen, als windscherm op het strand, om erop van de duinen af te roetsjen, om op te zitten bij een picknick. Dan steekt de wind op en die waait Konosja, als op een vliegend tapijt, terug naar het park. Naar huis wil Konosja nog niet, daar is het te stil en te somber. Maar in het park vindt hij geen plekje om te rusten. Daar hebben de dieren zich comfortabel geïnstalleerd onder of op hun eigen tapijtjes. Konosja rolt zijn tapijtje op, kruipt erin en valt in slaap. Hij hoort niet dat iemand zijn naam roept, hij merkt niet dat iemand hem optilt en wegdraagt. Hij wordt pas wakker als hij thuis is en iemand het licht aandoet: in een lege winkel, er is geen tapijt meer te zien... ‘Hoe zou dat toch komen?’ vraagt mama en samen met papa jonast ze Konosja omhoog. ‘Eén!’ zegt mama. ‘Twee!’ zegt papa. En Konosja roept: ‘Drie!’
 
Het aardige van dit verhaal zit in de herhaling waarbij het tapijtje de rode draad vormt samen met het zinnetje, dat uiteindelijk is uitgebreid tot: de berg af, het duin af, het strand over, het park door, bij de fontein de hoek om en binnenstappen op nummer een twee drie. Door zijn creatieve omgang met het tapijtje heeft Konosja de dieren op een idee gebracht en, bewust of onbewust, zijn ouders een overweldigende klandizie bezorgd. De illustraties van Annemarie van Haeringen zetten een uiterst gevarieerde fauna neer en doen Konosja’s inventiviteit volop recht. Allerlei details plaatsen het verhaal in een oosterse sfeer die royaal tot uitdrukking komt in de plattegrond van twee pagina’s. Mocht u een tapijt nodig hebben, u weet dus nu het adres!