Op het eerste oog ziet ‘Siens hemel’ er wat somber uit. Maar dan zie je dat Sien je geruststellend aankijkt. En toch, wat betekent die donkere wolk wanneer je het boek openslaat? Dat zijn de donkere wolken aan de hemel toen Sien zijn allerlaatste adem uitblies. Het regende en donderde, heel even schoven de wolken uit elkaar alsof ze Sien doorlieten naar de hemel. ‘En nu? ‘ vraagt Klein Broertje. Met elkaar leggen ze Sien in een deken, brengen hem naar buiten en beginnen in de regen met het graven van een gat. Klein broertje legt zijn jas over hem heen. Ze strooien blaadjes en gras op de bodem van het gat. Klein broertje brengt hem zijn bal en vraagt of het boven de wolken ook regent. Anders wordt Sien dubbel nat. Ze lopen terug naar het huis, Klein Broertje heel snel, alsof hij Sien daar weer zou vinden. Klein Broertje vraagt wat er nu met zijn riem en etensbak gebeurt. Dat weten ze niet. Ook niet of iemand Sien nog brokjes geeft en of er in de hemel een zee is waar ze in kan zwemmen. En of ze kan rennen op de wolken en nog veel meer dingen. Ze maken een bed op in de kamer en slapen dicht elkaar. ’s Morgens worden ze anders wakker, niet van een zwiepende staart. Klein Broertje hoort geblaf en ze doen net of ze het ook horen om een beetje met hem mee te doen. Maar toen. Hoorden ze het ook. Het kwam rechtstreeks vanuit de heldere blauwe hemel.

Een prachtig verhaal waarin de kale feiten ingehaald worden door de verbeelding. Sombere, verdrietige pagina’s met de dode Sien als groot zwart vlak op de achtergrond. Naarmate het verdriet meer vorm krijgt, krijgt ook Sien meer vorm en kleur om aan het eind springend en blaffend als levende herinnering verder te leven.

Een klein boekje dat grote zaken als dood, verdriet, hoe verder toegankelijk en bespreekbaar maakt voor peuters en kleuters.

Boekgegevens

Koop dit boek Juryrapport